Doradztwo Zawodowe

ADWOKAT

Ad­wokat (łac. ad­vo­ca­tor - przy­zwany na po­moc) to zawód praw­niczy, po­le­gający na udzie­laniu po­mo­cy praw­nej, na obro­nie oskarżonych za po­pełnie­nie przestępstwa oraz występo­wanie przed sąda­mi w sprawach cywil­nych (np. do­tyczących och­ro­ny praw au­tor­skich czy praw majątko­wych), a także przed or­ga­na­mi ad­mi­nistracji i in­sty­tu­cja­mi. Ad­wokat może wy­ko­nywać swój zawód in­dywidu­al­nie lub w ze­społach ad­wokac­kich.

Pre­dys­po­zycje oso­bo­wościo­we

Teoretycz­nie ad­woka­tem może być każdy, kto ukończy sto­sow­ne etapy edu­ka­cji praw­niczej, odz­na­cza się in­teligencją, ma od­po­wied­nią wiedzę. W prak­ty­ce zawód ten wy­ma­ga od kan­dydata dużo więcej: umiejętność ana­litycz­nego myśle­nia, re­alizmu w ocenie sy­tu­acji, dużej biegłości w sto­so­waniu pra­wa, zna­jomości pro­cedur praw­niczych, szyb­kości ucze­nia się, re­flek­su czy od­por­ności na stres. Od ad­woka­ta ocze­kuje się także ta­len­tu.

Ad­woka­ci są śro­dowiskiem do­brze zor­ga­nizowanym i dość her­metycz­nym. Po­dob­nie jak in­ne za­wody praw­nicze, mają własny sa­morząd - Radę Ad­wokacką, która ma za za­danie dbać o etykę śro­dowiska i re­gulować sprawy dostępu do te­go za­wodu. Współcze­sny ad­wokat ma też przed sobą cele służby społecz­nej, po­nie­waż jego zawód jest za­wodem publicz­nopraw­nym. Dlatego ad­wokat może odmówić udzie­le­nia po­mo­cy praw­nej tyl­ko z ważnych po­wodów, o których po­in­for­mu­je za­in­tereso­wanego.

Po­zycja społecz­na

Status ad­woka­ta jest różny w różnych krajach. Na sz­czególnie wy­so­kim po­zio­mie w hie­rar­chii społecz­nej stoi ad­wokat w krajach an­glosaskich, w których działają dwie gru­py ad­wokatów - upo­ważnie­ni do występo­wania przed sąda­mi (bar­risters) i upraw­nie­ni tyl­ko do obsługi praw­nej klientów (so­licitors). W Pol­sce również ad­woka­ci od lat cieszą się wiel­kim uzna­niem i zau­faniem społecz­nym. Zawód ten jest jed­nym z bar­dziej pre­stiżowych w hie­rar­chii pro­fesji.

Jak zo­stać ad­woka­tem?

Ścieżka pro­wadząca do te­go za­wodu jest ja­sno określona. Ad­woka­tem nie można zo­stać ina­czej niż po­przez ukończe­nie stu­diów praw­niczych, a po­tem tzw. aplika­cji ad­wokac­kiej (prak­ty­ki) oraz eg­zami­nu.

Na początek kan­dydata cze­kają stu­dia na wy­dzia­le pra­wa. Zdać na pra­wo nie jest łatwo, po­nie­waż jego po­pular­ność w Pol­sce utrzymu­je się na wy­so­kim po­zio­mie i licz­ba kan­dydatów przy­pa­dających na jed­no miej­sce od lat jest wy­so­ka. Na kie­run­ku pra­wo nie ma specjal­ności, co wiąże się z odrębnym mo­de­lem ka­rie­ry za­wodowej. Ab­sol­went pra­wa tuż po stu­diach nie jest jesz­cze praw­nikiem sen­su stric­to. Żeby nim zo­stać, mu­si przejść 2 – 3,5 let­nią pro­cedurę aplika­cji. Jeśli jej nie ukończy, za­mk­nie so­bie drogę do określonych za­wodów - rad­cy, ad­woka­ta, sędzie­go, pro­kurato­ra i notariu­sza. Na stu­diach pod­stawą pro­gra­mu są ta­kie przed­mio­ty, jak pra­wo cywil­ne, kar­ne, ad­mi­nistracyj­ne, go­spo­dar­cze czy kon­sty­tu­cyj­ne. Edu­kację praw­niczą zaw­sze uzupełniają przed­mio­ty z za­kresu teorii i fi­lozofii pra­wa oraz bar­dzo po­trzeb­ne praw­nikom przed­mio­ty ogólne, jak wstęp do pra­woznaw­stwa, logika, so­cjologia czy fi­lozofia.

Stu­den­ci uczest­niczą w wykładach, ćwi­cze­niach i kon­wer­sato­riach. Ostat­nie dwie for­my mają często charak­ter prak­tycz­ny, po­nie­waż ana­lizuje się w ich trak­cie tzw. ka­zusy - kon­kret­ne, z życia wzięte pro­ble­my praw­ne. Stu­den­ci otrzymują je ja­ko za­dania do ro­z­wiąza­nia i ana­lizują wspólnie z pro­wadzącymi. Oczywiście ta­kie zajęcia nie do­tyczą wszyst­kich przed­miotów, ale głównie tych związa­nych z prak­tyką prawną - orzecz­nic­twem, działal­nością ad­wokacką, rad­cowską czy pro­kuratorską.

Aplika­cja ad­wokac­ka

Po stu­diach kan­dydatów do za­wodu cze­ka aplika­cja. Ma­rzy o niej co ro­ku pra­wie jed­na trze­cia ab­sol­wentów pra­wa, ale nie­wie­lu udaje się osiągnąć suk­ces. Dro­ga do ad­woka­tu­ry jest długa. Nie wszędzie w Pol­sce kan­dydaci mają szansę roz­począć ją tuż po stu­diach - w niektórych ośrod­kach or­ga­nizowana jest co 2 lata. Po­za tym niektóre rady ad­wokac­kie wy­ma­gają miej­sca stałego za­mel­dowania w okręgu. Rada może zażądać także po­sia­dania pa­tro­na lub kan­celarii, która da­je za­trud­nie­nie.

Obec­nie znie­sio­no limi­ty miejsc na aplikację, ustalane przez okręgo­we rady ad­wokac­kie. Na listę aplikantów zo­stanie wpisany każdy, kto otrzyma wy­ma­ganą przez nowy re­gulamin liczbę punktów z eg­zami­nu. Kryteria są jed­nolite w całym kraju. Kon­kurs składa się z dwóch etapów: te­sto­we­go eg­zami­nu pi­sem­ne­go oraz eg­zami­nu ust­nego. Do za­licze­nia jest co najm­niej 85 ze 100 pytań te­sto­wych, za­tem test nie na­leży do łatwych. Na eg­zami­nie ust­nym pytania są loso­wane, a spraw­dza się nie tyl­ko wiedzę, ale i umiejętność jej prze­ka­zania, elokwencję, ko­mu­nika­tyw­ność, for­mułowanie wy­po­wie­dzi, re­to­rykę i ar­gumen­to­wanie oraz logicz­ne ro­zu­mo­wanie. Uw­zględnia się też poświad­czoną cer­ty­fi­ka­tami zna­jomość języka ob­cego), dok­to­rat i ukończe­nie drugie­go kie­run­ku stu­diów oraz dy­plom z wyróżnie­niem. Każde z tych kryteriów ma swoją war­tość punk­tową. Na końcu aplika­cji, która składa się nie tyl­ko z zajęć, ale i z prak­ty­ki oraz stażu, aplikan­ta cze­ka bar­dzo trud­ny, dwuetapo­wy eg­zamin ad­wokac­ki. Trze­ba umieć sporządzać pi­sma pro­ceso­we, znać bar­dzo do­brze pod­stawowe dzie­dziny pra­wa (a także re­gulacje pra­wa eu­ro­pej­skie­go) i za­sady ety­ki ad­wokac­kiej.

Gdzie cze­ka pra­ca?

Młodzi ad­woka­ci mogą wy­bie­rać między kil­ko­ma głównymi ścieżka­mi ka­rie­ry. Prze­de wszyst­kim muszą wejść w struk­turę sa­morządu ad­wokac­kie­go. Jesz­cze ja­ko aplikan­ci zo­stają człon­ka­mi lokal­nych izb ad­wokac­kich, a po­tem mogą być człon­ka­mi ze­społów ad­wokac­kich lub zo­stać wy­brani do okręgo­wej rady ad­wokac­kiej. Jeśli chodzi o pracę, mogą ją do­stać w kan­celarii na­leżącej do in­nego ad­woka­ta, w spółce założonej przez kil­ku ad­wokatów lub we własnej kan­celarii. W żad­nym z tych miejsc nie są za­trud­nie­ni na umowę o pracę, po­nie­waż za­ka­zuje te­go ustawa. Ad­woka­ci zaw­sze wy­ko­nują zawód wol­ny. Oczywiście mogą także świad­czyć usługi po­przez ze­społy ad­wokac­kie - najm­niej­sze komórki sa­morządu ad­wokac­kie­go. Wtedy nie występują sa­mo­dziel­nie, lecz w ich imie­niu umo­wy z klien­tami za­wie­ra zespół. Po­zostaje jesz­cze in­na ścieżka za­wodowa: stu­dia dok­to­ranc­kie. W tym przy­pad­ku trze­ba osiągnąć świet­ne wy­niki na stu­diach ma­gister­skich.

Za­rob­ki ad­wokatów

Obie­go­we opinie o wiel­kich do­chodach ad­wokatów nie zaw­sze są prawdą. Przysz­li ad­woka­ci muszą so­bie sa­mi opłacić naukę na aplika­cji, choć zdarza się, że pra­codaw­ca fi­nan­suje ją lub współfi­nan­suje. Jeśli chodzi o wy­na­gro­dze­nia, to w czyjejś kan­celarii do­staje się od 1500 zł do 4000 zł. Z cza­sem do­chodzą na­gro­dy, pre­mie za wy­gra­ne sprawy i do­dat­ki. W za­mian za to ocze­kuje się jed­nak dużego za­an­gażowania i nie­mal pełnej. Zakładając własną kan­celarię, na początek trze­ba za­in­we­sto­wać w od­po­wied­nie wy­po­sażenie, po­kryć opłaty stałe oraz na­wiązać kon­tak­ty w śro­dowisku. Wszyst­ko to może się opłacać, jeśli sprawy, które pro­wadzi ad­wokat, kończą się wy­graną. Ja­ko właści­ciel kan­celarii ad­wokat nie może liczyć na stałą pensję i żyje ze zle­ceń. Wy­so­kość jego przy­chodów może być moc­no zróżni­cowana: od kil­ku­na­stu do kil­ku­dzie­sięciu ty­sięcy złotych.

Źródło: "Zawód z pasją" P. Hebla, J.Ma­dej­ski

Żródło: http://opinieouczelniach.pl/katalog-zawodow/adwokat/